Το Τμήμα Περιβάλλοντος του Δήμου Σερρών για τον αγωγό ΤΑΡ

       ΕΛΛΗΝΙΚΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
       ΝΟΜΟΣ ΣΕΡΡΩΝ

∆ΗΜΟΣ ΣΕΡΡΩΝ

∆/ΝΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Ταχ. ∆/νση: Κ. Καραµανλή 1 Ταχ. Κώδικας: 621 21 Πληροφορίες: Α. Σαραντέας Τηλ: 2321 3 50136

Fax: 2321 3 50121

e-Mail: termentzidou@serres.gr

Σέρρες 21/10/2013

ΘΕΜΑ: Απόψεις του Τµήµατος Περιβάλλοντος σχετικά µε τη διέλευση του αγωγού ΤΑΡ από την εδαφική επικράτεια του ∆ήµου Σερρών

Σύντοµη περιγραφή του έργου

O ∆ιαδρατικός Αγωγός «ΤΑΡ» είναι ο αγωγός µεταφοράς 20Βm3/year (δισεκατοµµύρια κυβικά µέτρα ανά έτος) φυσικού αερίου από το Αζερµπαϊτζάν στην Ιταλία και από κει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η διεύλευσή του από τη χώρα µας ξεκινά από τους Κήπους του Ν. Έβρου µεταφέροντας transit το ΦΑ χωρίς κατ΄αρχήν να προβλέπεται η διάθεσή του τοπικά.

Η διάµετρος του αγωγού θα είναι 1,2 µέτρα και θα τοποθετηθεί υπόγεια σε βάθος κατ΄ ελάχιστο ενός µέτρου.

Κατ’ αρχή θα λειτουργήσει (έτος 2019) µε παροχή 10Βm3/y και µετέπειτα προβλέπεται η λειτουργία σε πλήρες φορτίο, µε παροχή 20Βm3/y.

Για να µεταφερθεί το αέριο θα εγκατασταθούν δύο συµπιεστές, ο πρώτος στους Κήπους Εύρου ο οποίος θα λειτουργήσει πρώτος, για την προώθηση των 10 Bm3/y και ο δεύτερος κοντά στον οικισµό του Κρίνου στα 7 χιλιόµετρα από το κέντρο της πόλης, στην πλήρη λειτουργία των 20 Βm3/y.

Προβλέπονται εγκαταστάσεις βαλβιδοστασίων ανά 30 χιλιόµετρα. Ο χώρος που θα καταλαµβάνουν είναι περίπου 700 τ.µ έκαστο και στα όρια του

∆ήµου Σερρών προβλέπεται ένα βαλβιδοστάσιο εντός των εγκαταστάσεων του συµπιεστή.

Προβλέπεται µία αποθήκη υλικών (σωλήνες κ.λ.π) έκτασης 100 στρεµµάτων, κοντά στο Μητρούση χωρίς να έχει καθοριστεί η συγκεκριµένη έκταση.

Κατά την εγκατάσταση του αγωγού προβλέπεται µία ζώνη εργασίας πλάτους 38 µέτρων, στο πεδινό τµήµα του.

Κατά την λειτουργία προβλέπεται µία ζώνη πλάτους 4 µέτρων εκατέρωθεν του αγωγού όπου θα απαγορεύεται η οποιαδήποτε µόνιµη εγκατάσταση κτηρίων και  οι βαθύρριζες - δενδρώδεις καλλιέργειες, µία ζώνη ασφαλείας 20 µέτρα εκατέρωθεν του αγωγού όπου θα απαγορεύεται η κατασκευή κτηρίων και µία ευρύτερη ζώνη ασφαλείας από τα 20 έως τα 200 µέτρων εκατέρωθεν  του   αγωγού   όπου  θα   επιτρέπεται  η   εγκατάσταση  µόνο µεµονωµένων κτιρίων.

Προβλήµατα

1.   Το βάθος του αγωγού σε µερικές περιοχές είναι µικρό.

α. Μας επισηµάνθηκε ότι ιδιαίτερα στις περιοχές ρυζοκαλλιέργειας, κατά την καλλιέργεια και συγκοµιδή εισέρχονται βαρέα µηχανήµατα

µε στενούς µεταλλικούς τροχούς τα οποία βυθίζονται στο έδαφος περίπου µισό µέτρο, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι σε φρεσκοσκαµµένα εδάφη η βύθιση των µηχανηµάτων θα είναι πολύ µεγαλύτερη και θα υπάρχει κίνδυνος καταστροφής του αγωγού και πρόκλησης ατυχηµάτων.

β. Σε πολλές περιοχές οι γεωργοί “ισιώνουν’’ τα χωράφια µε συνέπεια να αφαιρούν χώµα από ένα σηµείο και να το προσθέτουν σε άλλο. Το ερώτηµα είναι εάν µε την αφαίρεση εδάφους και την κυκλοφορία βαρέων οχηµάτων (τρακτέρ, φορτηγά, θεριζοαλωνιστικές), θα είναι ασφαλής ο αγωγός.

γ. Κατά την εκσκαφή του ορύγµατος για την εγκατάσταση του αγωγού, το έφορο χώµα θα αποµακρύνεται.

Η εταιρία υποστηρίζει ότι θα αποθηκεύει ξέχωρα το έφορο χώµα και θα το επανατοποθετεί. Μαρτυρίες όµως γεωργών, από την διέλευση του αγωγού της ∆ΕΣΦΑ ανέφεραν ότι για να ξαναγίνει έφορο το έδαφος στον χώρο διέλευσης , χρειάστηκαν τουλάχιστον 10 χρόνια. δ. Το βάθος του ενός µέτρου θα είναι µόνιµο εµπόδιο για σχεδιασµό ελλοντικών δικτύων ύδρευσης και άρδευσης, των οποίων το βάθος τοποθέτησης είναι όµοιο µε εκείνο του αγωγού, εφόσον θα πρέπει, στο  σηµείο  συνάντησης  µε τον αγωγό, να τοποθετηθούν σε βάθος µεγαλύτερο των 2,5 µέτρων και δεν αναφέρονται τεχνικές προδιαγραφές για την εκτέλεση των παραπάνω εργασιών (µήπως θα αποκλείονται ;).

Βέβαια η επιφανειακή κατασκευή αρδευτικών δικτύων (αρδευτικές διώρυγες κ.λ.π) θα είναι προβληµατική στα σηµεία διασταύρωσης µε τον αγωγό.

2.    Σε µερικά σηµεία, στην διασταύρωση του αγωγού µε τον περιφερειακό της Εγνατίας οδού, έξω από τον Προβατά, απαξιώνονται τα αγροτεµάχια κοντά στην διασταύρωση, διότι θα µπορούσαν, λόγω προνοµιακής θέσης, να χρησιµοποιηθούν για την εγκατάσταση επιχειρήσεων εστίασης, ανεφοδιασµού κ.λ.π.

3.   Η λειτουργία του συµπιεστή κοντά στον Κρίνο είναι µία µόνιµη πηγή ατµοσφαιρικής ρύπανσης και θορύβου. 

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η εγκατάσταση θα καταλαµβάνει 360 στρέµµατα εύφορης γης και θα περιλαµβάνει την λειτουργία 4 συµπιεστών και ενός εφεδρικού, µε συνολική εγκατεστηµένη ισχύ εν λειτουργία 100 MW.

Οι συµπιεστές θα καταναλώνουν φυσικό αέριο.

Αν και οι προβλεπόµενες εκποµπές CO2, CO και NOx παρουσιάζονται εντός των θεσµοθετηµένων ορίων, δεν παύει να είναι µία µόνιµη πηγή ρύπανσης.

Οι εκποµπές CO2 θα ανέρχονται περίπου σε 530.000 τόνους /έτος κάτι που ισοδυναµεί µε τις εκποµπές από την κυκλοφορία περίπου 1.060.000 αυτοκινήτων στην γύρω περιοχή για ένα έτος.

Τα οξείδια του αζώτου ΝΟx, βάση του µοντέλου διασποράς, παρουσιάζονται µεν µέσα στα όρια, αλλά δεν παύει να είναι ένα ρυπαντικό φορτίο (υπολογίστηκε εκποµπή 400 τόνων ΝΟx ετησίως) που θα επιβαρύνει την ατµόσφαιρα ιδιαίτερα στο Κωνσταντινάτο και Σκούταρι.

Η πόλη των Σερρών φαίνεται να επηρεάζεται από δύο τύπους καιρού αλλά έχουµε επιφυλάξεις για µερικές πτυχές της προσοµοίωσης αυτής και ζητήθηκαν εξηγήσεις από την εταιρεία, οι οποίες αναµένονται.

Η µελέτη θορύβου δεν αναφέρει τον παραγόµενο θόρυβο από την εξαέρωση του αγωγού ούτε και την συχνότητα µε την οποία θα γίνεται αυτή η εργασία.

Σε ερώτηση της υπηρεσίας µας, γιατί η µονάδα συµπίεσης δεν µπορεί να µετατοπισθεί σε περιοχές λιγότερο πυκνοκατοικηµένες, στα ορεινά, µετά το Στρυµωνικό όπως προτείνει και το ΓΕΩΤΕΕ, η εταιρεία επικαλέσθηκε τεχνικούς λόγους, άποψη την οποία δεν συµµεριζόµαστε.

4.  Τέλος επισηµαίνουµε ότι ο αγωγός διασχίζει µία από τις πιο εύφορες πεδιάδες της χώρας και ως εκ τούτου και αυτό το στοιχείο πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.

Η Υπηρεσία µας δεν είναι αντίθετη µε την εκτέλεση του έργου, αλλά προτείνουµε να εξετασθούν, τα εναλλακτικά σενάρια της όδευσης που προτάθηκαν από ΤΕΕ και ΓΕΩΤΕΕ, ώστε στο τέλος να υπάρξει ένα αποτέλεσµα κοινής αποδοχής.

Για τη σύνταξη

Αριστείδης Σαραντέας
Γεωλόγος µε βαθµό Ββ’

"Τα σκαρπίνια" του Παύλου Μουρουζίδη - παρουσίαση

Την Παρασκευή 5/4 παρουσιάστηκε, με πρωτοβουλία της κίνησης "γη & ελευθερία", στο καφέ "ΜΠΛΕ ΓΙΑΚΑΣ" (Σέρρες) η ποιητική συλλογή του Παύλου Μουρουζίδη "Τα σκαρπίνια".
Την παρουσίαση έκανε ο Αθανάσιος Μπόϊκος, ενώ ο συγγραφέας διάβασε αποσπάσματα από διηγήματά του. Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση
Το κείμενο της παρουσίασης:

Ο Παύλος Μουρουζίδης μεγάλωσε στην Πτολεμαΐδα. Είναι πτυχιούχος χημικός μηχανικός (Α.Π.Θ.) και εργάζεται στο χώρο της ηλεκτροπαραγωγής, σε εργοστάξια νέων ΑΗΣ ανά τη χώρα. 
Το 2015 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Συστηματική Φιλοσοφία Κοινωνικών Επιστημών (Α.Π.Θ.). Είναι τακτικός συνεργάτης στην περιοδική πολιτική επιθεώρηση "Τετράδια Μαρξισμού", ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εβδομαδιαίες ("Πριν") και επαρχιακές εφημερίδες.

«τα Σκαρπίνια» είναι το άβολο καλούπι της εκμετάλλευσης που υφίστανται όλοι οι εργαζόμενοι, ειδικά της περιοχής μας (Πτολεμαΐδα) στο χώρο της ΔΕΗ και των ορυχείων».
Αυτό επεσήμανε ο Παύλος Μουρουζίδης σε μια πρόσφατη παρουσίαση της συλλογής στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Όταν η βιοτική ανάγκη και μέριμνα των εργατών γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο κεντάει ανελέητα η βελόνα της εκμετάλλευσης. Κάθε βελονιά οδύνη και αίμα. Βλαστήμιες, κατάρες, πνιχτή οργή και κάποιες σκέψεις … σκέψεις αδύναμες, αποσπασματικές, φευγαλέες. Η καθημερινή βαρβαρότητα καταβροχθίζει σώματα, ψυχές, ελεύθερο χρόνο και χρόνο γενικώς· το χρόνο της ζωής.
Ο Παύλος Μουρουζίδης, στη συλλογή των 11 διηγημένων υπό το γενικό τίτλο «Τα Σκαρπίνια», μας εντοπίζει στο χώρο και το χρόνο. Η περιοχή της Πτολεμαΐδας είναι το επίκεντρο, στις δεκαετίες τις ποτισμένες ως το μεδούλι με το βραδυφλεγές δηλητήριο των νικητών του εμφυλίου, αλλά και τον αγώνα και την αγωνία των νικημένων για ζωή, αξιοπρέπεια και καθαρό αέρα. Οι επιβλητικοί πυλώνες μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην εικόνα του εξωφύλλου, ξεθωριάζουν προοπτικά και στο βάθος η μονάδα παραγωγής μόλις που διακρίνεται μες στη βαριά της ατμόσφαιρα, που ξέρει ν’ απορροφά και να κρύβει θανάτους κι αναστεναγμούς.

Η συλλογή ανοίγει με την ένδοξη περίοδο της χούντας. Στο «Φωτεινό μονοπάτι» περιγράφεται με σαρκασμό η πιο αληθινή παρέλαση της επταετίας.
   «Περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός», με παντιέρα το βρακί της Μαρίτσας και το πηλίκιο του ενωμοτάρχη.
Αμέσως μετά η μικρή Αλεξάνδρα ονειρεύεται τη μεγάλη απόδραση από την πνιγηρή ατμόσφαιρα των θαμώνων ενός καφενείου, όπου της έλαχε να ζει. Κομμουνιστοφάγοι, ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες, ο μετεμφυλιακός «εθνικός κορμός».
Στης «Αλφαβήτας τα μισά» καταγράφονται οι ανοιχτοί λογαριασμοί μας με την ιστορία. Πού θα πάει, θα τα μάθουμε και τα 24 τα ρημάδια τα γράμματα· από το άλφα ως το ωμέγα. Και τότε … ποιος μας πιάνει!
Ένα γομάρι μετά, βουτηγμένο σε ύποπτες μπίζνες –ανάθεμα τη φύτρα του τη γερμονοντυμένη- «άντρας ανατολίτης» να διατάζει την κακόμοιρη Βασούλα: σήκω, κάτσε, φέρε τούτο μωρή, φέρε τ’ άλλο, έλα ‘δω [«ποιος ξέρει πώς το ‘ψησε το κορίτσι»]
Στο «Ανεμοσούρι» παρακολουθούμε τις μεταμορφώσεις της Άννας. Από ολάνθιστο δροσερό λουλούδι σε φάντασμα που βρίσκει παρηγοριά στη «σπαραχτική φωνή της Φέιθφουλ». Τα στραπάτσα της ζωής.
«Φοβού τα σιδεράδικα». Απολαυστικότατο, ιδίως αν ιδωθεί από την οπτική των λούζερς. Αυτοσαρκασμός, απαραίτητο στοιχείο για την παιδεία του αγώνα. Θέτει κι ένα πολύ καλό ερώτημα. Γιατί στα φίτνες κλαμπ και στα εργοτάξια των μποντιμπιλντεράδων τα ηχεία δεν παίζουν Σαββόπουλο;
Με το «Σερρεαλιστικόν» ερχόμαστε στα δικά μας μέρη. Το Σαράντα, ο ΕΛΑΣ, το Παγγαίο, τα Κερδύλια, ο εμφύλιος. Και η κατάρα της μάνας του προδομένου από τον παιδικό του φίλο αντάρτη να πιάνει. Θεία δίκη, το λέει ο λαός μας!
Στο «Σκαρπέλα» έχουμε εκρηκτικές αντιθέσεις και κόντρες ανάμεσα στους εργάτες. Ενδοεργασιακός «πόλεμος» για την εύνοια του αφεντικού. Γνωστή βεβαίως η συνταγή της εργοδοσίας: βάλτε τους εργάτες να φαγωθούν μεταξύ τους. Και μερικές φορές –ή μήπως πολλές;- δεν είναι καθόλου δύσκολο.  Τα βράδια όμως στο καφενείο, ο Σκαρπέλας  άλλος άνθρωπος … Ψυχή γεμάτη ακραίες αντιφάσεις. Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε.
Για τα «Σκαρπίνια», το διήγημα που έδωσε και το γενικό τίτλο στη συλλογή, θα πούμε παρακάτω.
Στη «Μετρημένη ζωή», πάλι στο εργοτάξιο. Το πλάνο καθυστέρησε και πρέπει να τρέξουν όλοι, να προλάβουν τις προθεσμίες και τα τελεσίγραφα των αφεντικών. Ένας γάμος ετοιμάζεται. Μια άδεια για το μέλλοντα γαμπρό. Υπό μεγάλη πίεση. Μετρημένη, πράγματι, ζωή. Και για μια ακόμη φορά το μέτρο στα χέρια του χάρου. «Εργατικό ατύχημα»;;;
Στο τέλος, μικρούλης γιος και πατέρας αποχωρίζονται. Η σκληρή ανάγκη της επιβίωσης επιβάλλει τους όρους της πάλι. Πιο πολλοί οι αποχωρισμοί από τα καλωσορίσματα!
«Μπαμπά … μπαμπά, δε θα με ξεχάσεις. Καλά;»
 [Να μην ξεχάσουμε το παιδί … να το υπερασπιστούμε, «γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα». Να μην το  ξεχάσουμε, λέω -πρώτα από μέσα μου … στον εαυτό μου].

Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, τα σκαρπίνια δεν μπορούν να περπατήσουν μόνα τους. Μας καλούν να τα φορέσουμε, κι ας πληγωθούμε στην αρχή.
Τα βιβλία, λένε οι σοφοί, ζωντανεύουν όταν τα διαβάζουμε.
Ε, τότε και τα σκαρπίνια, όταν τα φοράμε.
ΕΔΩ είναι τα σκαρπίνια. ΕΔΩ και ο τσαγκάρης που τα καλούπωσε και τα’ ραψε. Ευκαιρία να μας πει δυο λόγια παραπάνω γι΄αυτό το ζόρικο και απαιτητικό είδος υποδημάτων.

Ένα τραγούδι για την κομμούνα των Diggers (1649)

"The World Turned Upside Down"

(Ήρθαν τα πάνω κάτω στον κόσμο)

Ζωντανά από τον Billy Bragg και την Amanda Palmer

Το τραγούδι μας πάει αρκετά πίσω στο χρόνο ... στο 1649. Στην Αγγλία τα κινήματα και οι εξεγέρσεις των Diggers και Levelers, ερμηνεύοντας κατά το δικό τους ριζοσπαστικό τρόπο τη Βίβλο, τραντάζουν τη συμμαχία κοσμικής και εκκλησιαστικής τάξης.

Οι Levelers (ισοπεδωτές) βαπτίστηκαν έτσι από τους άρχοντες, γιατί ξήλωναν και κατέστρεφαν τις περιφράξεις που οριοθετούσαν ατομικές κυριότητες σε κοινές γαίες.

Οι Diggers (σκαφτιάδες) καταλάμβαναν και καλλιεργούσαν αυτές τις γαίες, διεκδικώντας κοινοκτημοσύνη, συντροφικότητα και ελευθερία.

Παρόλο που αρνούνταν τη χρήση όπλων, οι Diggers υπέστησαν άγρια και αιματηρή καταστολή από μισθωμένους οπλοφόρους των τσιφλικάδων. Οι αγροικίες τους γκρεμίστηκαν, οι σοδειές τους κάηκαν και η κομμούνα τους διαλύθηκε.

"........

αυτή την κομματιασμένη γη θα την κάνουμε ολόκληρη

ένα κοινό θησαυροφυλάκιο για όλους

το αμάρτημα της ιδιοκτησίας δεν το καταδεχόμαστε

κανείς δεν έχει δικαίωμα να πουλά και ν' αγοράζει τη γη για κέρδος δικό του

Κλέβοντας και δολοφονώντας άρπαξαν τη γη

τώρα με φράχτες και τοίχους τη χωρίζουν

νόμους φτιάχνουν να μας αλυσοδέσουν σφιχτά

Mε ουρανό ο κλήρος μάς φλομώνει, στην κόλαση μάς ρίχνει

Δε θα λατρέψουμε το θεό τους,

αυτόν που ταΐζει πλούσιους ενώ οι φτωχοί λιμοκτονούν

Δουλεύουμε και τρώμε μαζί, μαζί σηκώνουμε το φτυάρι [σαν όπλο]

Δε θα προσκυνήσουμε τους αφέντες, μήτε νοίκι θα πάρουν από μας οι τσιφλικάδες

Ελεύθεροι είμαστε, αν και φτωχοί

Εμπρός Diggers, σηκωθείτε, ψηλά για τη δόξα"
https://www.youtube.com/watch?v=RN2c_V0uySg

"Δικαίωμα στην εργασία", μέχρι πού;

Δύο ζητήματα επί των δηλώσεων του γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, κου Κουτσούμπα, κατά την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις του ΤΑΡ στην Αλεξανδρούπολη (29-3-19)

Δεν μπορώ να πω ότι η εντύπωσή μου ήταν θετική και ευχάριστη, διαβάζοντας τις δηλώσεις του κου Κουτσούμπα. Δε θα επεκταθώ σε όλο το εύρος των δηλώσεών του. Δύο μόνο σημεία:

1^ο   «Παραπονέθηκε» ο γ.γ. ότι έργα όπως ο ΤΑΡ δε λειτουργούν προς όφελος των εργατών, γιατί «πρυτανεύουν τα κέρδη». Σωστό. Δήλωσε επίσης στους εργαζόμενους: «είμαστε εδώ, σε ένα σημαντικό έργο, του ΤΑΠ, που θα έπρεπε λογικά να είναι χρήσιμο για το λαό, για σας πρώτα απ' όλα, για όλο το λαό για να μπορεί να έχει φτηνό φυσικό αέριο να ζεσταίνεται το χειμώνα, να μην το χρυσοπληρώνει». Ακόμη ότι ενώ τώρα, που ο αγωγός βρίσκεται ακόμη  στο κατασκευαστικό του στάδιο, δουλεύουν 300 εργάτες, όταν ολοκληρωθεί θα χρειάζονται 20 με 30 το πολύ και αναρωτήθηκε: «Οι υπόλοιποι [270] τι θα γίνουν;» και έβγαλε το λογικό συμπέρασμα: «Άρα λοιπόν μόνιμη σταθερή δουλειά, αξιοπρεπείς μισθοί, δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις και βεβαίως όλα αυτά ενταγμένα σε ένα πλαίσιο πολιτικών αποφάσεων, κεντρικών και τοπικών, που θα μπορούν να ενδιαφέρονται για τον εργάτη, τον επιστήμονα, τον τεχνικό, τον εργαζόμενο άνθρωπο και την οικογένειά του.» (ολόκληρο το ρεπορτάζ εδώ: https://www.902.gr/eidisi/politiki/186128/sto-ergotaxio-toy-agogoy-tap-stoys-kipoys-toy-evroy-o-d-koytsoympas-foto?fbclid=IwAR37kjMVRxZPuyU27VQWjwZNzFnajJdnJ_RSqGXJLiR1xv6zXGh1VD50Ano)

Η πρώτη παρατήρηση αφορά στη σημαντικότητα του έργου. Για ποιους ακριβώς είναι σημαντικό το έργο; Και πόσο σημαντικός είναι ο ΤΑΡ, ένας αγωγός διέλευσης (transit), που δεν αφήνει καθόλου φυσικό αέριο, ούτε στην Ελλάδα ούτε φυσικά στη «λαϊκή οικογένεια»;
Για τους 300 εργάτες που θα μείνουν 30, τι να πει κανείς. Δε βρέθηκε ακόμη –και ούτε πρόκειται να βρεθεί- τρόπος και σύστημα στο οποίο οι εργαζόμενοι σε συγκεκριμένη κατασκευή να συνεχίσουν να εργάζονται και μετά το πέρας της. Αλλά αυτό είναι το επουσιώδες. Ας δούμε το κύριο και πρωταρχικό.
Αν, ας υποθέσουμε, άνοιγαν δουλειές για καμιά δεκαριά παραπλήσιους με τον ΤΑΡ αγωγούς, θα είχαμε πρόβλημα ή όχι;
(Παρεμπιπτόντως, σημειώνω εδώ ότι μόλις πριν λίγες μέρες, στις 27/3, έληξε η προθεσμία δημόσιας διαβούλευσης για τον αγωγό «ΠΟΣΕΙΔΩΝ», παράλληλο σε πορεία με τον ΤΑΡ).
Αν, ας υποθέσουμε, για τις ανάγκες κατασκευής και λειτουργίας καμιά 15αριά νέων νατοϊκών βάσεων στην Ελλάδα χρειάζονταν 2-3 χιλιάδες εργαζόμενοι, θα είχαμε πρόβλημα ή όχι; Δουλειές να ΄ναι κι ό,τι να ΄ναι; 

Θα φέρουν θέσεις εργασίας τα παραπάνω έργα; (αγωγοί και βάσεις) Ναι, θα φέρουν.
Δεν εγκυμονούν, από την άλλη, κινδύνους για τον τομέα της γεωργίας, για την κοινωνία, για τους εργάτες και εργαζόμενους, για την ίδια την υπόσταση της χώρας ως κυρίαρχο κράτος; Εγκυμονούν και μάλιστα πολλούς και θανάσιμους.
Ας βάλουμε τώρα τα δύο αυτά αντίρροπα «συμφέροντα» στη ζυγαριά της «αντικειμενικής κρίσης»  -ας υποθέσουμε πως υπάρχει τέτοιο όργανο, έστω.
Ποιο από τα δύο βαραίνει περισσότερο, κε γενικέ;

Δεν καταλαβαίνω και αδυνατώ να αποδεχτώ το εξής άκρως αντιφατικό: να καταγγέλλει κανείς την εξάρτηση και πρόσδεση της χώρας μας  σε εκμεταλλευτικούς – πολεμικούς οργανισμούς, φορείς και δυνάμεις, όπως ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-ΕΕ και όποιους άλλους, αλλά όταν αυτοί απασχολούν στα έργα και τις υπηρεσίες τους άνεργους, ε τότε … εντάξει!

Και το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είναι εδώ και για τον ΤΑΡ και για όλους τους μέλλοντες αγωγούς.
Ήδη ο χώρος της βόρειας Ελλάδας στα master plan των επικυρίαρχων έχει καταχωριστεί σαν ειδική οικονομική ζώνη, περιορισμένης έως μηδαμινής εθνικής κυριαρχίας. Μια ζώνη όπου, εκτός των άλλων, (θα) «ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι». Ο όρος, εξάλλου, «ενεργειακός κόμβος» έχει στην πράξη καταστεί συνώνυμο του «ενεργειακός κόμπος». Και όλοι μας γνωρίζουμε σε ποιανού λαιμό σφίγγεται όλο και περισσότερο αυτός κόμπος (βλέπε Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.ά.).
Να τα φορτωθούμε όλα αυτά, επειδή ανοίγουν θέσεις εργασίας;
Να παραπονιόμαστε, επιπροσθέτως, πως η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων στην κατασκευή του ΤΑΡ θα απολυθούν με το πέρας της κατασκευής, δεν είναι σαν να δίνουμε την καλύτερη πάσα στο σύστημα να βάλει γκολ σε κενή εστία;
Γιατί αυτά ακριβώς είναι και τα «ατράνταχτα» επιχειρήματα των μεγαλοτσιφλικάδων της οικουμένης, με τους οποίους έχουμε –υποτίθεται- ανοιχτούς λογαριασμούς, κε γενικέ. (το διαβόητο «κόστος της ανάπτυξης»)
Απασχόληση και δουλειά δε θέλετε; Πάρτε κι άλλους αγωγούς!
Και βέβαια, δε διαφοροποιεί ούτε διευκρινίζει τίποτε η προσθήκη ότι εμείς «όλα αυτά θα τα λειτουργήσουμε προς όφελος του λαού». Ίσα ίσα, που συσκοτίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Διότι η φράση «στα χέρια του λαού» προφανώς παραπέμπει στην ιστορική φάση της «λαϊκής κυριαρχίας», που τώρα δεν υφίσταται. Πώς λοιπόν ανακατεύουμε φαγητά που βράζουν σε διαφορετικά «ταξικά» καζάνια. Και, κυρίως, γιατί;

2^ο    (πολύ συγκεκριμένο και «τοπικιστικό»)
Ο αγωγός ΤΑΡ πέρασε και από τον κάμπο των Σερρών. Ξυστά σχεδόν από την πόλη των Σερρών και σε απόσταση αναπνοής από τα χωριά Κρίνος και Κωνσταντινάτο ορίστηκε να εγκατασταθεί σταθμός συμπίεσης.
Τον Οκτώβριο του 2013, στο Δημοτικό Συμβούλιο Σερρών ελήφθη απόφαση για αλλαγή όδευσης του αγωγού, σύμφωνα με την πρόταση που είχε καταθέσει το ΓΕΩΤΕΕ - Παράρτημα Ανατ. Μακεδονίας (όδευση αποφεύγοντας κατοικημένες περιοχές και γεωργικές εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας - Σεπτ ’13).
Η τότε δημοτική σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» προχώρησε ακόμη παραπέρα. Πρότεινε να προβάλουμε αντίσταση ώστε να μην διέλθει ο αγωγός σε καμιά περίπτωση από τον τόπο μας. Θέση απολύτως σαφής και καθαρή· ασχέτως εάν κανείς συμφωνεί ή όχι.
Αυτά το 2013. Στο μεταξύ ο αγωγός πέρασε. Ακόμα όμως κι έτσι, γιατί ο σταθμός συμπίεσης πρέπει να στηθεί και να λειτουργήσει μέσα στις αυλές των σπιτιών μας;
Το Τμήμα Περιβάλλοντος του Δήμου Σερρών στην εισήγησή του προς το Δημ. Συμβούλιο, κάνοντας αναγωγή των στοιχείων που έδινε η ίδια η περιβαλλοντική μελέτη της κοινοπραξίας ΤΑΡ, είχε τότε (2013) επισημάνει ότι οι αέριοι ρύποι σε CO2 από την καθημερινή,  «ασφαλή» λειτουργία του συμπιεστή ισοδυναμούν με τα καυσαέρια από την κυκλοφορία 1.060.000 (ενός εκατομμυρίου εξήντα χιλιάδων) αυτοκινήτων στη γύρω περιοχή για ένα έτος. Αν υπολογίσει κανείς και το κόστος σε περίπτωση ατυχήματος (έκρηξη), τότε φορτώνονται και άλλα, πολύ χειρότερα στην πλάτη μας.
Τι κάνουμε, λοιπόν, κε γενικέ γραμματέα; Κανένα πρόβλημα από το σταθμό συμπίεσης, επειδή θα απασχολούνται εκεί καμιά εικοσαριά εργαζόμενοι; Μάλιστα δε σε μόνιμη βάση για αρκετές δεκαετίες. Αυτοί οι είκοσι ούτως ή άλλως θα δουλέψουν, όπου και αν λειτουργήσει ο σταθμός συμπίεσης (μακριά από πόλεις/χωριά και καλλιεργούμενες εκτάσεις, ασφαλώς).
Εκτός βέβαια και αν δεν έχουμε κατά νου 20 εργαζόμενους γενικώς, αλλά είκοσι πολύ συγκεκριμένους εργαζόμενους. Ε, τότε το πράγμα αλλάζει. Σαφώς!

Με τέτοιο τρόπο θα βάλουμε τις «σύγχρονες λαϊκές ανάγκες» πάνω από τη λογική του κέρδους και της εκμετάλλευσης;
Τι λέει το τοπικό ΚΚΕ; Τι λέει η «Λαϊκή Συσπείρωση» (δημοτικό και περιφερειακό σχήμα); Τουλάχιστον για το σταθμό συμπίεσης του ΤΑΡ;

                                                                                    Αθανάσιος Μπόϊκος

Οι φωτογραφίες παρακάτω είναι από τη συγκέντρωση-πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από την κίνηση αντι-ΤΑΡ στις 11-5-2014, στις Σέρρες (πλατεία Κρονίου)